Wiatr - nuda Nie czekaj mnie w Argentynie - najlepsze wykonanie jakie słyszałem. Znajdź mnie - nuda Niech spadnie śnieg - nuda Czas nas goni - mój faworyt, szkoda że tylko jeden taki energiczny utwór się tu znalazł. Cisza, beznamiętna cisza - nuda Wielki nikt lub mały ktoś - nuda Nadchodzi ocieplenie, a wraz z nim kapryśna pogoda - TVN Meteo. Powoli żegnamy wielki mróz. Nadchodzi ocieplenie, a wraz z nim kapryśna pogoda. Nadszedł marzec, a tym samym meteorologiczna "Od Turbacza wieje wiatr" - Andrzej Mróz, muzyka, słowa i wykonanieNiezwykly fragment muzykowania ogrodowego - Andrzej Mróz osobiscie, wspierany przez naszeg Tekst piosenki . Przyjaciół mam zaledwie kilku. Jeden jest ze mną za pan brat: To ten najstarszy z morskich wilków, Mój wierny druh - mój kompan wiatr. Poznałem go w noc bardzo ciemną, Odpędzał sny od nocnych wacht. Już nawet gwiazd nie było ze mną I tylko on - mój kompan wiatr. Zagwizdał mi [gwizd] I pognał w świat koleżka wiatr; BREAKOUT i Mira Kubasińska - Liście zabrał wiatr TEKST Lasy nam zamknął mróz. Z pól nas wypędził wiatr. Śniegiem przysypał trawy wzgórz. I tak się boję, że Do wiosny umrze nam, Do wiosny umrze miłość już I tylko wiatr, mroźny wiatr Na srebrnych fletach radośnie dziś gra Rok już tak prawie bez ciebie Ciasna koja i arktyczny mróz Wszystkie chmury i znaki na niebie Mówią, że to do domu już kurs I tylko wiatr, mroźny wiatr Na skrzydłach żagli do domu mnie gna I tylko wiatr, mroźny wiatr Na srebrnych fletach pieśń powrotu gra W tym roku zima w Polsce nie dokuczała nam jeszcze tak bardzo, ale wszystko wskazuje na to, że musimy przygotować się na bardzo mroźną końcówkę miesiąca. Temperatura powietrza może spaść nawet do -25 stopni Celsjusza. Skrzypi wóz wielki mróz Wielki mróz na ziemi Skrzypi wóz wielki mróz Wielki mróz na ziemi Trzej królowie jadą Złoto mirę kładą Hej kolęda kolęda Trzej królowie jadą Złoto mirę kładą Hej kolęda kolęda A komu takiemu Dzieciątku małemu A komu takiemu Dzieciątku małemu Cóż to za dzieciątko Musi być Paniątko Hej I tylko wiatr, mroźny wiatr Na srebrnych fletach radośnie dziś gra Rok już tak prawie bez ciebie Ciasna koja i arktyczny mróz Wszystkie chmury i znaki na niebie Mówią, że to do domu już kurs I tylko wiatr, mroźny wiatr Na skrzydłach żagli do domu mnie gna I tylko wiatr, mroźny wiatr Na srebrnych fletach pieśń powrotu gra Edytuj tekst I tylko ja i wiatr. To on mi każe tak pędzić. I tylko ja i wiatr. Od Twoich dłoni wciąż silniejszy. I tylko ja i wiatr. To on mi każe tak pędzić. I tylko ja i wiatr. Od Twoich dłoni znów silniejszy. To ja. Mój taniec poprzez dzikość myśli nagich. W tym szaleństwie gubię Cię I ofiarą staję się swoich pragnień, braku granic. 8uZ1y2E. on 30 października, 2013 • Tu gdzie szarą wiklinę iskrami stroi słońce, zaś wiatr ptakami; tu gdzie Wisła jak synogarlica grucha falą płynąc do księżyca; tu gdzie z dębu jemioła migotliwa silnie złoci się, gdy dnia przybywa, tu mój dom, w nim kos mój gwiżdże, drze się, jakby nadal był w wesołym lesie; tu mój czas jak syren włos schwytany, tu te lampy razem z instrumentami, tu łzy moje i architektura, cień od łez i promień z mrocznej szpary; tutaj wszystkie moje gałęzie i konary, pośród których odpoczywam jak chmura. A ty jesteś dezerter. A ty jesteś zdrajca. Okiem zdrajcy patrzysz na Rawennę, na mozaik kamyczki promienne, potem piórem, ręką dezertera chciałbyś myślom swym kształt nadać trwały – ale oto litery powstały i splunęły ci w pysk. Wierszyk umiera. A tyś myślał, że ci będzie lepiej, a tyś myślał, że lutnia to sklepik, z którym można koczować przez bruki – byle tylko chleb i piżama – tak, mój panie, nowojorski kramarz rozumuje na temat sztuki. Uch, przebolałem ja tę sprawę, jakby mnie batem bili, klnę się na matkę i Warszawę, że to mnie jeszcze boli; a ja sądziłem: minie, przejdzie, że jakoś ból wypielę – a ty mi ciągle z dna pamięci wypływasz jak topielec – topielca wiatr i strach przegania, topielec spływa w nocy z martwą maszyną do pisania, zdziwiony, że nie tworzy. Nie tak, bratku, zrobił Kochanowski: on też jeździł, ale tutaj trwał – i wyciągnął swoje gałęzie aż po flagę czerwoną dni naszych – i pozłocił swe liściaste zgłoski wielkim światłem Południa i Wschodu; nie zamienił Polski na walizkę – i dlatego świeci tak jak laur, tak jak Morze Śródziemne, wstążka modra w złotych włosach kontynentu. Lasy moje olsztyńskie, jeziora mazurskie, sianokosy i śniegi, co je dzik zakrwawia, dziękuję wam za wszystko i pięknie pozdrawiam. Od Węgorzowa po Wiartel, od Ełku do Ostródy witam sikorki w brzasku, na sosnach dzięcioły i w lutym, choć mróz trzaska, kwitnące jemioły. Pokłon wam biję, chmurki, i wam, chyże pagórki, żeście mi ułożyły rękę do pisania i strunę odnalazłem, co srebrnie podzwania. Bo to jest właśnie ona, to jest ta srebrna struna, podług niej zdania stroję, by gwarzyły razem, by z robotnikiem zrosły się i z krajobrazem. A ty jesteś dezerter. A ty jesteś zdrajca, mrok – pleśń – strach – Architektur świetliste drżenia jak w myśl i światło rozrosła złota gałązka, róże z Pestum – które znam tylko ze słyszenia (opowiadała mi o nich Anna Żeromska); i ten gwarny blask oklep na chmurze, i ten laur, co go zefir rusza – i Rawenna, i znowu róże (takie same jak za Owidiusza) i fontanny rzymskie, i ich woda, Palermo i Taormina: cały ten kram chętnie oddam za jeden liść polskiego dzikiego wina. Trzeba tylko schylić się, liść podjąć, ziemię i horyzont, razem! w górę! aż ten ostry żwir stęknie melodią, w dali wiatr zaćwierka mazurkiem, aż pieśń buchnie ze zbóż i maszyny, aż tu błysną one Taorminy jakby dęby złote, gadające ciągle jedno słowo: słońce! słońce! aż się w tobie spotkają na wieki: twoja pieśń i robotnik, jak dwie rzeki. Oto nasza myśl szopenowska – oto nasza warta stalinowska. Truman światła nie zgasi nam; warta! warta! warta dniem i nocą: u Notre-Dame i u koncertów Bacha. Jak pancernik płynę. Pójdę! Dojdę! Ze mną Schiller z odą ‚An die Freude”. Szerzej okna! Świat otwieraj! Wierszu mój, ognia! W pysk dezertera! Flagę do góry! Pracę! Pieśni! W słońce, o którym Michelangelo nie śnił. Dla waszych dzieci, dla naszej ziemi, ludzie prości, skarbów strzeżemy. Czas roziskrzymy. Pięść zaciśniemy. Strzeżemy. I ustrzeżemy. Kategorie:PoezjaTagi: Gałczyński, Soclit Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. 19 stycznia 2006 | Kraj | NP NS POGODA Zima znów zaatakowała Idzie ostry mróz, zamiecie i zawieje Idzie fala mrozów: w ciągu najbliższych kilku dni temperatury mogą spaść nawet do 30 stopni poniżej zera. Z takim śniegiem jak w Opolu zmagali się kierowcy w całym kraju (c) WITOLD CHOJNACKI Meteorolodzy ostrzegają... Dostęp do treści jest płatny. Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną. Ponad milion tekstów w jednym miejscu. Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej" ZamówUnikalna oferta Od czwartku do soboty prognozujemy w Polsce silny wiatr, który związany będzie z przemieszczaniem się blisko naszego kraju niżu Porywy wiatru na nizinach osiągną na ogół 60–80 km na godz., nad morzem lokalnie 100 km na godz., a w Tatrach przejściowo powyżej 100 km na godz. Tak silny wiatr jest groźny dla naszego życia i zdrowia, dlatego apelujemy o zachowanie ostrożności Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Za zamieszanie w pogodzie od czwartku odpowiedzialny będzie głęboki układ niskiego ciśnienia, który znajdzie się nad Skandynawią. W jego centrum ciśnienie spadnie do zaledwie 984 hPa. Następnie zacznie on powoli zanikać i przesunie się nad Białoruś, a następnie Ukrainę. Tymczasem na Atlantyku usadowi się rozległy wyż, w którego centrum ciśnienie będzie o blisko 50 hPa wyższe. Stąd prognozowane silne porywy wiatru, przede wszystkim w pasie nadmorskim. Polecamy: Zgniły wyż ściąga nad Polskę chmury i chłód. Gdyby był styczeń, mielibyśmy wielki mróz Wichura w Polsce. Kiedy i gdzie powieje najmocniej? Pierwsze silne porywy wiatru pojawią się już w czwartek, kiedy z północnego zachodu na południowy wschód zacznie przemieszczać się dość szybko front atmosferyczny z opadami deszczu do 5–15 mm. Po południu w większości kraju wiatr w porywach ma osiągać 50 km na godz., na Pomorzu 65 km na godz., zaś nad samym morzem nawet 70 km na godz. Dalsza część tekstu pod materiałem wideo. Największa wichura mieszkańców Wybrzeża czeka jednak wieczorem i w pierwszej części nocy z czwartku na piątek, kiedy między Ustką a Świnoujściem wiatr może rozpędzić się aż do 100 km na godz. Takie podmuchy wiatru są w stanie wyrywać drzewa z korzeniami. Na morzu wystąpi sztorm. Bardzo mocno powieje także w głębi lądu – przeważnie między 60 a 80 km na godz. Zobacz: Czy w tym roku zima też będzie biała? Synoptycy już to sprawdzili Największa wichura zaatakuje w nocy z czwartku na piątek nad morzem Wietrznie będzie również w piątek. Z reguły porywy wiatru nie przekroczą jednak 65 km na godz., a na wschodzie oraz w Małopolsce 75 km na godz. Prawdziwa wichura przeniesie się natomiast w Tatry, gdzie niewykluczone są podmuchy do ok. 110 km na godz. Apelujemy zatem, aby tego dnia powstrzymać się od wycieczek na górskie szlaki - taki wiatr stanowi realne zagrożenie dla naszego zdrowia i życia. Foto: Piątek również będzie bardzo wietrzny Silniejszy wiatr da nam się we znaki jeszcze w sobotę, głównie na północy, wschodzie i częściowo w centrum, gdzie prognozy wskazują na porywy dochodzące do 50–65 km na godz. Od zachodu i południowego zachodu wiatr ma jednak szybko słabnąć, co będzie zapowiedzią dużo spokojniejszej aury w następnych dniach. Przeczytaj: We wtorek poprawa pogody. Będzie nieco cieplej i pojawi się więcej słońca Foto: Od soboty wiatr zacznie powoli słabnąć Cieszymy się, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści. Źródło: Onet/wxcharts